بسیاری از آسیب های ورزشی نیاز به عمل جراحی ندارند، اما زخم ها و آسیب های شدید مانند، شکستگی استخوان، به درمان های اصلاحی و ترمیمی نیازمند دارند، که ممکن است شامل جراحی، دادن تمرین های ورزشی جهت بهبود درد، استفاده از سیم، ورق، پیچ یا میله شود.
در بسیاری از موارد، جا انداختن استخوان ها و رفع درد بدون هیچ گونه عمل جراحی انجام می شود، اما در موارد مشابه دیگر ممکن است بیمار نیاز به عمل جراحی داشته باشد ، که به منظور ترمیم رباط زانو انجام می شود.
درمان آسیب های ورزشی به عواملی مانند شدت آسیب دیدگی و ناحیه آسیب دیده بستگی دارد.
علائم و نشانه های آسیب های ورزشی
علائم این قبیل آسیب ها به سرعت ظاهر می شوند. کبودی، یکی از بارز ترین علائم آسیب های ورزشی است که در اثر ضربه و برخورد ایجاد می شوند.
التهاب یا عدم تحمل وزن، یکی دیکر از علائمی است که اغلب در پیچ خوردگی ها شاهد آن هستیم.
در صورت بروز درد در نواحی زیر، اقدامات درمانی آغاز می شود:
- کمر درد
- شکستگی مچ دست و ساعد
- شکستگی قوزک پا
- شکستگی ران
- آسیب های غضروف
- هر نوع آسیب جدی
- در رفتگی شانه
- صدمه به نواحی همسترینگ (هم جوار)
- درد پاشنه پا
- سر دردهای خفیف
- سر دردهای مزمن
- درد شانه
- کشش و ساییدگی تاندون ها
- درد و آماس آرنج
بیشتر بخوانید=> فیزیوتراپی برای درمان کمر درد
علت آسیب های ورزشی
آسیب به بافت نرم که شامل کشیدگی، تورم و یا پیچ خوردگی هر یک از اندام است، از جمله:
ماهیچه ها که متشکل از فیبر هستند و باعث رشد مفاصل و تسهیل حرکات در فرد می شوند.
تاندون : تاندون ها استخوان هایی با بافت نرم و منعطف، هستند که ماهیچه ها را به استخوان متصل می کنند.
لیگامنت: بر خلاف بافت منعطف و نرم تاندون ها، لیگامنت بافت سخت و غیر منعطفی دارد، که باعث پیوند یک استخوان به استخوان های دیگر می شود.
رگ به رگ شدن لیگامنت شامل انواع زیر می باشد:
- نوع 1: آسیب سطحی به فیبر کلاژن ها، و ایجاد تورم در ناحیه آسیب دیده، که به میزان درد بستگی دارد.
- نوع 2: آسیب عمقی به فیبر چندین کلاژن و از بین رفتن آنها که این نوع آسیب تورم ایجاد کرده و تحت تاثیر تورم و درد مفاصل شناخته می شود.
- نوع 3: آسیب به فیبر کلاژن ها و از بین رفتن کلی لیگامنت، باعث درد زیاد، تورم و عدم توان حرکت مفاصل می شود. در این نوع آسیب، جهت بازیابی ثبات مفاصل و بهبود فرد، عمل جراحی مورد نیاز است.
درمان آسیب های ورزشی
برخی از روش های رایج در درمان آسیب های ورزشی عبارتند از:
- آسیب های جزئی، مثل کشیدگی که معمولا با روش های طبیعی و غیر جراحی و طی 2 تا 3 روز، بهبود پیدا می کنند. منظور از روش های طبیعی حفظ ایمنی، استراحت، و کمپرس سرد و گرم می باشد.
- محافظت: نواحی آسیب دیده را از خطرات بعدی مصون نگاه دارید. با استفاده از یک باند کششی نواحی آسیب دیده را از خطر صدمات بعدی حفظ کنید.
- استراحت: پرهیز از ورزش و کاهش هر گونه فعالیت سنگین بدنی دیگر، ضرورت پیاده روی در صورت اضافه وزن، و استفاده از کتف بند جهت بهبود و رفع درد شانه ها.
- کمپرس یخ: به مدت 15 تا 20 دقیقه در هر 2 تا 3 ساعت از کمپرس یخ استفاده کنید. کیسه یخ، و یا هر وسیله مشابه دیگری به بهبود ناحیه آسیب دیده کمک می کند. از قرار دادن مستقیم کمپرس یخ بر روی پوست خودداری کنید.
- استفاده از باند کشی: استفاده از باندهای کشی جهت کم کردن نواحی آسیب دیده موثر هستند.
- بالا نگه داشتن ناحیه آسیب دیده: بالاتر بودن ناحیه آسیب دیده نسبت به سطح قلب به کاهش درد و تورم کمک می کند.
داروهای مسکن
مسکن ها، مانند پاراستامول می توانند به کاهش درد کمک کنند.
همچنین قرص ایبوپروفن، و دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
از استفاده خودسرانه آسپرین به کودکان زیر 16 سال خودداری کنید.
عدم تحرک
عدم تحرک می تواند باعث جلوگیری از آسیب های حرکتی شده، و همچنین از درد، تورم مفاصل، و اسپاسم عضلانی جلوگیری می کند.
کتف بند، آتل و گچ در دوره درمان می تواند مانع خوبی برای حرکت نواحی آسیب دیده مانند: دست، شانه، مچ دست و پای بیمار باشد.
درمان نواحی آسیب دیده با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی به تسکین درد های عضلانی کمک موثری می کند. روش های درمانی مانند ماساژ، نرمش های موضعی و تمرین برای اصلاح حرکات بدنی بیمار از طرف فیزیوتراپ ارائه می شود.
فیزیوتراپ همچنین می تواند با دادن برنامه منظم ورزشی به بیمار، باعث بهبود حرکتی نواحی آسیب دیده شده، و خطر آسیب دیدگی به نواحی دیگر را کاهش دهد.
تزریق کورتیزواستروئید
تزریق کورتیزواستروئید زمانی تجویز می شود، که فرد از تورم ناحیه آسیب دیده رنج ببرد.
این دارو می تواند باعث تسکین درد ناحیه آسیب دیده شود، حتی اگر آسیب جزئی باشد.
در صورت نیاز، استفاده از هیدروکورتیزون می تواند دو تا سه بار در سال تزریق شود.
از عوارض جانبی تزریق دارومی توان، به نازک شدن پوست وابتلا به عفونت اشاره کرد.
پیشگیری از آسیب های ورزشی
ممکن است دوره درمان، بسته به نوع آسیب چند هفته یا چند ماه به طول بیانجامد.
تا کامل نشدن دوره درمان از ورزش کردن به صورت طولانی مدت اجتناب کرده، و برای تسریع بهبود و نتیجه بهتر، قسمت آسیب دیده را به آرامی حرکت دهید.
به منظور حرکت های آرام نواحی آسیب دیده و برای کاهش درد و بیماری می توانید از نرمش های سبک استفاده کنید.
به خاطر داشته باشید که نرمش های سبک بدن باید به آرامی انجام گیرد، تا بهبود و دوره درمان طولانی نشود. با حرکات منظم تکراری و ساده شروع کرده و به تدریج مقدار این نرمش ها را بالا ببرید.
در برخی موارد، متخصصان فیزیوتراپ و ارتوپد می توانند به بهبود بیمار کمک کنند. آنها می توانند با دادن برنامه منظم مناسب، توصیه های پزشکی، حجم تمرین روزانه و تعداد تکرار در هر دفعه شما را به سمت بهبود نواحی آسیب دیده هدایت کنند.
جهت پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی، توصیه های زیر را در نظر داشته باشید:
- پوشیدن کفش های مناسب
- انجام حرکات کششی در طول روز
- نوشیدن آب قبل از حرکات ورزشی
- داشتن زمان استراحی حین انجام تمرینات ورزشی
- اجتناب از فعالیت هایی که منجر به بروز درد می شوند
منتظر نظرات و پیشنهادات شما هستیم.
با تشکر، مدیریت سایت دکتر کریمی پور، بهترین مرکز فیزیوتراپی