نقش فیزیوتراپی در آسیب های ورزشی بایگانی - مرکز فیزیوتراپی همای سلامت

بازگشت به ورزش بعد از آسیب دیدگی

چگونه بعد از آسیب دیدگی دوباره فعالیت ورزشی‌تان را شروع کنید؟ آیا فیزیوتراپی در کوتاه کردن زمان بازگشت به ورزش تاثیر دارد ؟مهمترین اصل در بازگشت مطلوب ورزشکار به ورزش، توانبخشی مناسب و به موقع است. توانبخشی مطلوب باعث بازگرداندن سریع و ایمن ورزشکار آسیب دیده به سطوح رقابتی قبلی خود می شود .

این مرحله به سه قسمت می تواند تقسیم شود :

در مرحله ابتدایی توانبخشی از زمان آسیب شروع می شود و شامل درمان یا کنترل علائم ناشی از آسیب است .اقدامات فیزیوتراپی در این مرحله شامل به حداقل رساندن درد و تورم از طریق یخ، بانداژ فشاری، استراحت و بالا نگه داشتن اندام و مراقبت از آسیب بیشتر و نیز محدود کردن فعالیت است .
در مرحله کوتاه مدت ترمیم مد نظر است که اجازه کاهش علائم اولیه داده می شود . همچنین جهت حفظ آمادگی ورزشکار اجازه تمرین به بخش های آسیب ندید داده می شود . مرحله بلند مدت هدف مرحله کوتاه مدت را دربردارد و تا نقطه بازگشت کامل به فعالیت ادامه پیدا می کند و تمرین درمانی هم ممکن است آغاز شود .
پیشرفت عملکردی به عنوان بخشی از تمرین درمانی در بازگشت ورزشکار به ورزش نقش ایفا می کند و فواید فیزیکی و روانشناختی برای ورزشکار دارد . فواید فیزیکی شامل بهبود قدرت و تحمل عضلانی ، تحرک و انعطاف پذیری، تحمل قلبی- ریوی و هماهنگی عصبی عضلانی همراه با افزایش ثبات عملکردی مفصل آسیب دیده می باشند .
از لحاظ روانشناختی پیشرفت عملکردی می تواند احساس اضطراب، ترس و نا امیدی را که به طور متداول در ورزشکاران آسیب دیده مشاهده می شود کاهش دهد .

قدرت عضلانی

افزیش قدرت عضله در صورتی بدست می آید که بار اعمال شده بر یک عضله حین تمرین بیشتر از قابلیتهای آناتومیک عضله باشد که تحت عنوان اصل بار اضافه نامیده می شود . پیشرفت عملکردی با استفاده از این اصل قدرت را افزایش خواهد داد و عضلات فعال به طور دینامیک تحت استرس هایی مشابه با آنچه که در رقابت با آن مواجه خواهند شد تقویت می گردند .

تحمل عضلانی و قلبی ریوی

پیشرفت عملکردی از طریق تکرار فعالیتهای انفرادی و ترکیب آن ها در یک فعالیت عمومی تحمل عضلانی را افزایش می دهد . تحمل قلبی- ریوی از طریق تکرار حرکات در حین پیشرفت و از طریق تمرین پیوسته بهبود می یابد .

انعطاف پذیری

اگر بخشی از بدن ورزشکار نتواند در دامنه کامل حرکتی، حرکت نماید قدرت و تحمل عضلانی مفهوم چندانی ندارند . کوتاهی و سفتی بافت ها باعث تاثیر بیشتر استرس ها بر آن ها شده و احتمال آسیب پذیری آن ها را بالاتر می برد . تمرینات کششی ملایم و آرام و به میزان صحیح، سفتی عضلانی را کنترل می کند .

مهارت های حرکتی

یک ورزشکار برای به کار گیری قدرت، استقامت و انعطاف پذیری در حین اجرای با سرعت کامل نیازمند هماهنگی، چالاکی و مهارت های حرکتی است . اگر ورزشکاری هماهنگی و چالاکی مناسبی را نداشته باشد قابلیت های اجرای وی مختل شده و احتمال آسیب بیشتر می گردد . پیشرفت عملکردی با استفاده از تمریناتی که حس عمقی ، هماهنگی مهارت های حرکتی و زمانبندی صحیح را تحت استرس قرار می دهند، موجب به حداقل رساندن کاهش میزان کنترل عصبی عضلانی طبیعی می شود . بنابراین افزایش در قدرت ، تحمل و انعطاف پذیری در ایمنی ورزشکار موثر است ولی بدون هماهنگی عصبی عضلانی جهت هماهنگ ساختن این جنبه ها در حین عملکرد ، افزایش کمی در قابلیت اجرایی به دست می آید . به همین علت پیشرفت عملکردی از طریق تکرار دائمی مهارت های حرکتی خاص ورزشی که باعث بهبود چالاکی و هماهنگی عصبی عضلانی می شوند باید در تمرینات ورزشکار گنجانده شود .